Veerle De Smet
Beeldend Kunstenaar
WOLFSCHAAP
De opzet is twee mensen te nemen in tijd en situatie.
Hans Claus en Livinus De Clerq waren gevangenisdirecteuren die gedurende een bepaalde periode en tijd, een welomschreven functie kregen en met een vast doel de gevangenissen in Gent.
De kunstenaar wil dit terug in de tijd situeren, maar vanuit een bepaalde positie.
Hoe gaan zij om met een het gegeven in het werk Wolfschaap, dat macht, onmacht en slachtofferschap symboliseert?
Livinus De Clerq werkt vanuit het kinderverhaal, Hans richt zich met zijn verhaal naar een naar een volwassen publiek.
De Smet wil een duidelijk beeld geven en een bepaalde zijde tonen die bij die personen niet belicht is geweest.
Hilde Van Canneyt
Wolf en Schaap ! Echt gebeurd in 2021 ! ! !
Sfeer :
Schaapje Lala loopt in de grote weide om wat lekkers te vinden om haar leeg maagje ge vullen.
Aan de rand van de weide ligt het grote bos , waar veel wilde dieren zich verschuilen .Oei ,Oei !
Verhaal :
Lala ziet plots aan de rand van het bos wolf Wowo verschijnen.
Wowo roept Lala toe en vraagt hoe het gaat ?
Lala komt niet dichter bij de wolf . Mama wolf heeft geleerd aan Lala dat wolven schaapjes doden om op te eten. Voorzichtig zijn !
Wowo vraagt aan Lala al die foute nieuwsjes niet te geloven : wolven voeden zich met wilde konijntjes . Niet met lieve schaapjes , dat is zo.
Sfeer :
Wolf komt uit het grote bos tot bij Lala.
Verhaal :
Kom maar mee met mij in het bos zegt de wolf. Daar kunnen wij spelen en is er ook wat lekkers voor schaapjes, kom kom .
Sfeer :
Samen gaan ze het bos in. Lala volgt de wolf, maar verplicht de wolf dan om naar een plek te gaan waar het moeilijk is om te lopen door de moerassige grond.
Verhaal:
Jij eerst zegt Lala, ik kom nadien.
Wowo is nog steeds van plan om Lolo op te eten – zo lekker hm ! – en volgt het verzoek van Lala op om eerst naar die moerassige plek te gaan.
Sfeer:
Midden in die moerassige plek kan de wolf zijn poten niet meer verplaatsen , zit gevangen in het bos door de list van Lala.
Verhaal:
Help mij hieruit roep Wowo tegen Lala. Ik ga hier dood gaan !
Lala antwoordt : Natuurlijk zal ik je helpen, ik zou niet willen dat je dood gaat.
Op één voorwaarde : dat je voortaan alle schaapjes zal laten leven , zij gaan ook niet graag dood, net als jij.
Zal ik doen, zegt Wowo , en zal het ook zeggen aan al de andere wolven om de schaapjes te laten leven.
Sfeer :
Het schaapje helpt de wolf uit het moeras!
Verhaal :
Dank je , zegt de wolf ,ik zal mijn belofte houden. En alle andere wolven vragen het zelfde te doen : de schaapjes niet meer te zullen opeten.
Sfeer :
Het schaapje helpt de wolf uit het moeras. Voortaan zijn de twee dikke vrienden, wat een vreugde!
26.02.2022
Livinus de Clecrq
Wolf en schaap
Toen Marc Dutroux ontsnapte betoogden honderdduizenden Belgen in de straten van de hoofdstad. De stille, witte mars schreeuwde het uit. Naar de gevangenis met alle pedofielen !
Toen in het noorden van die stad in alle stilte de grootste gevangenis van het land werd gebouwd, hielden betogers maandenlang de werf bezet.
Toen jagers een wolf neerschoten in Limburg, stapten natuurliefhebbers in dichte drommen achter een plakkaat ‘welkom wolf’.
Toen de wolf enkele schapen in Limburg doodbeet, trokken boeren naar het Ministerie van Landbouw.
De wolf was het geliefkoosde dier van de nazi’s in nazi Duitsland.
Joden en Moslims offeren schapen al sinds de tijd van Abraham.
Toen de wolf roodkapje opat, snelde de jager ter hulp en doodde de wolf. Daarna gooide ik het sprookjesboek in de kachel.
Toen ik langer TV wou kijken, maande mijn moeder me aan om naar bed te gaan en schaapjes te tellen.
Ik zag duizenden soldaten marcheren toen de revolutie in China en in Moskou werd gevierd. Ik zag duizenden vluchtelingen die als schapen bijeengedreven waren en in kampen leefden aan de grenzen van het rijke Westen.
Het duurde jaren voor ik begreep dat het leven geen sprookje was. Het duurde een leven voor ik door had dat de wolf het kind van een wolf was en het schaap het kind van een schaap.
Misschien begrijp ik nooit van wie het kwaad een kind is en van wie het goede de vader.
Ik doe het sprookjesboek dicht. Ik luister naar het gehuil van de wolf die in mij woont. Ik lach om mijn gemekker over een liefde die voorbij ging.
Nu nog het gehuil van de ander en het gemekker van mijn maten.
In de tuin van Eden vertoeft de wolf bij het lam, staat geschreven. Op het einde van ons leven lijkt zo iets wel mogelijk. Maar onze kinderen zeggen tegen dan terug van niet.
Hans Claus